4 sep
Posted by simon, no comments
Het begon als een wild idee
Zo als zo veel van mijn werken
Ik voel, ruik, proef, zie of hoor iets
En direct wil ik er mee aan de slag
Bij toeval zag ik tijdens een van mijn nachtelijke “spons internet zoektochten om inspiratie op te doen” een performens van een kunstenaar Hermann Nitsch die naast abstracte schilderijen ook een soort van “kunstzinnige voorstelling” geeft waarbij mensen, dode dieren en bloed centraal staan. Hierin de verwijzing naar Bijbelse taferelen.
Nitsch is niet de enige kunstenaar in de geschiedenis die met bloed werkt maar veel voorkomend is het zeker niet.
Het intrigeerde mij direct en zette mij aan tot denken.
Kan ik bloed in mijn werk gebruiken ?
Vanaf het eerste begin zijn er een aantal onderwerpen die mij mateloos boeien en teug blijven keren in mijn werk.
Liefde en erotiek, doorzettings vermogen uitmondend in grote prestatie, angst, drama en de dood.
Meer en meer realiseerde ik mij dat er geen krachtiger symbool (medium) bestaat om al die zaken die mij zo bezig houden uit te drukken dan in bloed.
Ik ben direct een zoektocht gestart naar vers bloed, iets wat nog niet zo makkelijk is als het lijkt… In de tussenliggende tijd werkte mijn hersens koortsachtig….idee naar idee…wat wil ik vertellen.. hoe ga ik beginnen…
Ik had geen idee hoe bloed zich zou laten hanteren maar dat het alleen al als substantie een heel andere structuur dan verf zou hebben begreep ik wel. Hoe zou ik bestand zijn tegen de geur van het bloed tijdens het werken. Allemaal vragen die rond bleven spoken
Ik kwam tot een slotsom die misschien in eerste instantie vreemd lijkt maar aan de andere kant zo overduidelijk logisch leek in mijn ogen. Ik zou het bloed “drinken”en vanuit de mond op het doek “spugen”
Waarom?
Omdat het de meest directe en krachtige manier is. Hoe intenser het gevoel, de betrokkenheid, hoe beter
Nadat ik mij goed op de hoogte had laten brengen van de eventuele gevaren was ik er klaar voor….
Een maal in het bezit van drie liter vers bloed was het moment van werken daar…
Ik had drie doeken voorbewerkt en had het idee voor deze doeken in eerste instantie de dramatiek van het leven (in dit geval het mijne) uit te beelden.
Ik wilde het bloed op verschillende manieren over de doeken verdelen en als het ware experimenteren met verschillende spuug en druip methoden en kijken of ik daarmee mijn “verhaal” kracht bij kon zetten.
Ik was helemaal alleen in mijn atelier toen ik die bewuste dag begon te werken en voelde een spanning die ik alleen kende van vroeger als kind als je iets ging doen wat echt, echt heel fout was. Een beetje angstig ook voor mijn eigen reactie, zowel lichamelijk als geestelijk.
De eerste teug bloed.
Vreemd
Bekende smaak maar niet direct walging
Bewust probeerde ik rustig te blijven
Maar onbewust merkte ik dat alle alarm bellen gingen rinkelen
Als of je lichaam roep help, help…dit is absoluut niet goed…
Even wachten en het bloed op temperatuur laten komen
Spugen………..
Dat gevoel was vreemd en herkenbaar
Als of je net enorm klappen hebt gehad… en je mond leeg spuugt om weer normaal te kunnen ademen…
De confrontatie met het druipende bloed op het doek was heftig… veel heftiger dan ik me had voor gesteld..sterke emoties en gevoel van angst.. Bewust probeerde ik er heel nuchter mee om te gaan maar je onderbewustzijn accepteert dat niet en laat het lucht alarm in je hoofd loeien…
Doorgaan
Teug na teug….
Het begon steeds meer op een plaats van delict uit csi te lijken.
Op diverse manieren liet ik het bloed stromen
Tot ik drie doeken klaar had.
Te drogen zetten
En afwachten…
Pffffffffffffffffffff
Heel heftig
Maar tevreden verliet ik mijn atelier
Om twee dagen later terug te keren en het resultaat te bekijken.
Opnieuw die confrontatie
We zien allemaal wel eens bloed..
Maar als je met “plassen bloed” geconfronteerd wordt kan je nog zo nuchter proberen te denken.. je onderbewustzijn geeft alarm of je nu wil of niet.
Totaal anders dan alles wat ik tot nu toe gedaan heb
Ik maak wel meer werk waarbij ik tot huilen toe geëmotioneerd raak
Maar zo heftig als nu zelden
Mooi?
Ik weet het niet
Goed
Dat zeker
Dus verder
Mijn hoofd vult zich met ideeën
Als altijd meer ideeën dan tijd………..
Hier ben ik nog lang niet klaar mee
Bang voor negatieve reacties?
Een beetje
Bloed blijft hoe dan ook bestand deel van het leven
En als ik iets wil bereiken met mijn werk is het denk ik wel het oproepen van emotie
Mensen zijn vaak zo bang voor gevoel
Rust is wat velen willen
Maar in mijn ogen zijn alle emoties goed
Blijdschap,
Geluk,
Verliefdheid
Maar ook zeker
Angst
Afgunst
Jaloezie
En pijn
Alle emoties intens beleven
Geeft je een gevoel van werkelijk leven
Dat is waar ik alle dagen naar op zoek ben
En dit
Werken met bloed
Brengt dat weer een stap dichter bij.
